ACIYA GÜLMEK

hayret ki insanın kendini tanıması bitmiyomuş...ben kendimi incir çekirdeği sanırken aslında koca bi okyanusmuşum...bu yaşa geldim (32) kendime dair bişeyi farkettim...meğer ben ne zaman acı çekersem o zaman daha coşkulu oluyomuşum...en eğlenceli en keyifli olduğum zamanlarda aslında feci acıyomuşum...yaşadığım acının, üzüntünün dışa vurumu bende böyle...ejderha nasıl ağzından ateşi büyük bi kuvvetle çıkarıyosa, bende içimdeki acının oranına göre gülüyorum...ne zaman çok eğleniyosam bil ki o zaman çok acıyorum...biliyo musun....ben hep kocaman kahkahalarla gülüyorum...